Zoogarden or Ιllusion of life?

Στην Θεσσαλονίκη του 21ου αιώνα,όπου πληρεί (υποτίθεται) τα χαρακτηριστικά μιας σύγχρονης μεγαλούπολης, είναι εξωφρενικό να αντικρίζεις την εξαθλίωση και την παραμελημένη κατάσταση διαβίωσης των άγριων ζώων, του Ζωολογικού Κήπου Δήμου Θεσσαλονίκης.

Ζωολογικός κήπος ή ψευδαίσθηση ζωής?

Γιατί? Γιατί αν επισκεφτεί κανείς τον Ζωολογικό Κήπο Θεσσαλονίκης, θα φύγει με μια πικρία και μια ντροπή για την ασέβεια και την ανικανότητα του ανθρώπινου γένους να διατηρεί,έστω και σε αιχμαλωσία,σε καλή κατάσταση τα ζώα.

Η δημιουργία ενός Ζωολογικού Κήπου, προϋποθέτει πάνω από όλα την διασφάλιση της ψυχολογικής και συναισθηματικής υγείας. Ειδάλλως τι προσφέρει η εικόνα ενός "βασανισμένου" ζώου?

Εγκαταστάσεις ντροπής...

Παρόλη την φυσική ομορφιά του τοπίου,καθώς είναι χτισμένος πάνω στο βουνό,η άσχημη εικόνα των κλουβιών κράτησης των ζώων δημιουργεί μια "δυνατή" αντίθεση..

Διαβαίνοντας κανείς την πύλη του Ζωολογικού Κήπου,θαρρείς ότι μπαίνεις σε έναν χώρο μαγικό,γεμάτο χρώματα και ήχους της φύσης. Ρυάκια και ξύλινες γέφυρες διασχίζουν τον χώρο του Κήπου,ενώ αιωνόβια δέντρα χαρίζουν απλόχερα την σκιά τους στους επισκέπτες! Που και που ξεπροβάλλουν ξύλινα σπιτάκια,βγαλμένα από πίνακες ζωγραφικής!

Και όμως όλη αυτήν η αναμονή καθώς διαβαίνεις τα πανέμορφα μονοπάτια,σε αφήνει πικραμένο και προβληματισμένο.

Ζώα άγριας πανίδας επιβιώνουν σε μικρά κλουβιά γεμάτα χώμα και τσιμέντο.Με τρεχούμενο νερό,μήπως και κάπως κρυφτεί η ασχήμια.

Ζώα ταλαιπωρημένα από την χρόνια αιχμαλωσία,καταβεβλημένα με πληγές στο σώμα τους. 

Περήφανοι λύκοι θα νόμιζες,τώρα βρώμικοι φοβισμένοι.Το μοναδικό γεράκι,πληγωμένο στο φτερό "κοιτάζει" τον ουρανό και ονειρεύεται μια ζωή αλλιώτικη. Η αγριόγατα του Κήπου,αφημένη στην αγκαλιά του Μορφέα,γδαρμένη στο σώμα της βρίσκεται σε πιο άσχημη θέση από τις αδέσποτες γάτες και σκύλους της Θεσσαλονίκης!

Λίγο πιο πέρα δύο πανέμορφες αλεπούδες τρομάζουν στην θέα των ανθρώπων,ενώ οι καφετιές αρκούδες κλεισμένες σε έναν πολύ μικρό χώρο,από άκρη σε άκρη με τσιμέντο και βράχια,δίχως ίχνος δέντρου και ζωής,φέρνουν γύρες ή ξαπλώνουν νωχελικά μέσα στις φλούδες και στα σκουπίδια. Τα μάτια της αρκούδας λέγαν πολλά.Μπορεί ο άνθρωπος και η αρκούδα να είναι 2 διαφορετικά όντα,όμως η καρδιά και τα μάτια δεν κάνουν λάθος ποτέ..

Και όσα επιβιώνουν σε μεγαλύτερους και πιο καλοδιατηρημένους χώρους, είναι ελάφια,ζαρκάδια,αιγοπρόβατα,κατσίκες και πρόβατα... Και τα πτηνά ίσως είναι αυτά που βρίσκονται σε ευνοϊκότερη θέση.

Εγκατάλειψη 

Πέρα από τα παραμελημένα κλουβιά,υπάρχουν και άδεια!

Ο μισός Ζωολογικός Κήπος είναι άδειος.Ότι και να αναγράφεται στον χάρτη της εισόδου,μένει μόνο σε αυτόν. Ούτε Linx,ούτε αγριόχοιρους,βύδρα,κάστορα και άλλα είδαμε.. Εγκαταλελειμμένο τοπίο δίχως σωστή και έγκυρη πληροφόρηση.Οι ταμπέλες για το κάθε είδος και τα γενικά χαρακτηριστικά του, ελλείπείς και πολλές φορές εξαφανισμένες. 

Ελπίδα

Μια ελπίδα την έχω πάντως!

Άλλα είναι διαφορετική από την αναμενόμενη.Δεν ελπίζω να καλυτερέψουν οι εγκαταστάσεις, μιας και ο Δήμος Θεσσαλονίκης αδυνατεί να διατηρηθεί ζωντανός σε θέματα μεγαλύτερης σημασίας,αλλά να αναγκαστεί να κλείσει ο Ζωολογικός Κήπος. Έτσι και έξοδα δεν θα υπάρχουν και τα ζώα θα μεταφερθούν κατά το δυνατόν,σε χώρους προστασίας άγριων ζώων.

Διότι ελεύθερα να επιβιώσουν δεν είναι δυνατόν!

Στους χώρους αυτούς θα έχουν μια πιο "ανθρώπινη" μεταχείριση και το μέρος του Ζωολογικού Κήπου θα μεταμορφωθεί σε ένα υπέροχο πάρκο αναψυχής,που τόσο το έχουμε ανάγκη στην πόλη μας!